przepisy księgowe

Jak prawidłowo określić wartość środka trwałego?

Przedsiębiorcy w prowadzonej przez siebie działalności często korzystają z różnego rodzaju składników majątku. Po spełnieniu określonych przepisów powstaje obowiązek wprowadzenia składników do ewidencji środków trwałych. W jaki sposób odpowiednio określić wartość środka trwałego?

Zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się:

– w przypadku odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia;

  • w razie częściowo odpłatnego nabycia, według cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania;
  • według kosztu wytworzenia, w przypadku wytworzenia środka we własnym zakresie
  • w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;

Cenę nabycia stanowi kwota należna zbywcy powiększa o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (transport, ubezpieczenie, instalacja, opłaty notarialne itp.).

Wartość poniesionych kosztów należy pomniejszyć o podatek od towarów i usług.

W sytuacji, gdy środek trwały jest importowany do ceny nabycia należy doliczyć cło oraz podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W przypadku wykorzystywania przez przedsiębiorcę prywatnego środka trwałego wyceny należy dokonać na podstawie opinii podatnika oraz biorąc pod uwagę ceny rynkowe danego przedmiotu.

Kontrola ZUS

Przedsiębiorcy pomimo prowadzonej działalności uczciwie, zgodnie z prawem i przepisami, prawidłowo i terminowo muszą liczyć się z tym, że w każdym momencie firma może zostać skontrolowana nie tylko przez Urząd Skarbowy, ale także przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Głównym celem kontroli z ZUS jest sprawdzenie i ocenienie czy płatnik wykonuje rzetelnie i prawidłowo obowiązku w zakresie ubezpieczeń społecznych, jakie na nim ciążą np. dokonywanie zgłoszeń do ZUS, obliczania i potrącania składek, ustalania uprawnień do świadczeń, wystawiania zaświadczeń.

Prawa kontrolującego inspektora ZUS:
– badanie wszystkich ksiąg, dokumentów finansowo-księgowych oraz osobowych, nośników związanych z zakresem kontroli
– sprawdzanie i spis majątku płatników którzy zalegają z opłatą składek,
– może zabezpieczać zebrane dowody,
– legitymować osoby w celu ustalenia tożsamości
– prosić o udzielenie informacji od przedsiębiorcy (płatnika składek) oraz osoby ubezpieczonej oraz świadków,

Obowiązki przedsiębiorcy (płatnika) u którego trwa kontrola:
– udostępnianie wszystkich ksiąg, dokumentów finansowo-księgowych oraz osobowych, nośników związanych z zakresem kontroli,
– pokazać do wglądu składniki posiadanego majątku (w przypadku zalegania z opłatą składek),
– zrobić i wydać kopie zabezpieczonych dokumentów,
– udzielać wyjaśnień inspektorowi ZUS.

Ulgi podatkowe na innowacje

Od przyszłego roku w polskim systemie podatkowym ma funkcjonować szereg ulg podatkowych skierowanych do przedsiębiorstw prowadzących innowacyjną działalność.
W ramach programu Nowy Polski Ład mają obowiązywać:

– Ulga B + R – na działalność badawczo – rozwojową, z możliwością odliczenia większych kosztów wynagrodzeń pracowniczych,
– Ulga na prototypy – możliwość odliczenia nawet 30% kosztów produkcji próbnej nowego produktu i wprowadzenia go na rynek,
– Ulga na robotyzację – możliwość odliczenia 50% kosztów poniesionych w danym roku obrotowym na robotyzację (prowadzenie działań zapewniających możliwość zastąpienia pracy ludzkiej praca maszyn).
– Ulga na wsparcie innowacyjnych pracowników – możliwość odliczenia od zaliczek na podatek PIT kosztów kwalifikowanych pracowników zatrudnianych na podstawie umowy cywilno-prawnej , jeśli nie zostały odliczone w ramach ulgi na B+R,
– IP BOX – możliwość odliczania z praw własności intelektualnej objętych patentem lub innym prawem ochronnym. W Nowym Ładzie będzie można jednocześnie korzystać z ulgi Innovation Box I B+ R.

Jakie są metody amortyzacji?

Amortyzacja polega na ustaleniu kosztów zużycia środków trwałych. Następnie kwota ta jest odpisywana, aż do całkowitego zużycia. 

Są trzy metody amortyzacji:

  1. Degresywna
  2. Jednorazowa 
  3. Liniowa
    • indywidualna
    • przyspieszona

Amortyzacja degresywna dotyczy środków trwałych zaliczających się do grup 6-6 i 8 KŚT, czyli maszyn, urządzeń i wszystkich środków transportu poza samochodami osobowymi. Podatnik może wtedy przyjąć malejącą stawkę amortyzacyjną. Oznacza to, że z czasem eksploatowania środka trwałego zmienia się jego wydajność. Natomiast jeżeli w nowym roku podatkowym okaże się, że wartość rocznego odpisu jest niższa w porównaniu do wartości metody liniowej, należy wtedy zrezygnować z metody degresywnej i zamienić ją właśnie na liniową.

Jednorazowa amortyzacja jest możliwa, gdy wartość środka stałego nie przekracza 10 000 zł lub fabrycznie nowe środki są zaliczone do grupy 3-6 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Jednakże jest możliwość jednorazowej amortyzacji środka, który przekracza wartość 10 000 zł, natomiast należy spełniać dodatkowe warunki t. j.:

  • łączna wartość początkowa min. dwóch środków stałych w danym roku podatkowym wynosi 10 000 zł, a początkowy koszt każdego z nich przekracza 3 500 zł
  • wartość początkowa nabytego w danym roku podatkowym przekracza kwotę 10 000 zł
  • pomoc de minimis

Amortyzacja liniowa indywidualna odbywa się wtedy, gdy przedsiębiorca sam ustala wartość środka, gdy jest on używany lub ulepszony, jednak tylko w wypadku, gdy ten środek trwały nigdy wcześniej nie był wprowadzany do ewidencji tej działalności.

Amortyzacja liniowa przyspieszona dotyczy zwiększenia stawek środków stałych, które mają być wykorzystywane w szczególny sposób.

  • 1,2 dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych
  • 1,4 dla budynków i budowli używanych w warunkach złych; dla maszyn, urządzeń i środków transportu używanych intensywniej, niż przewidują przepisy
  • 2,0 dla maszyn i urządzeń z grup 4-6 i 8 KŚT poddanych szybkiemu postępowi technicznemu

Aby dowiedzieć się więcej o księgowości, zachęcamy do zapoznania się z pozostałymi artykułami naszych ekspertów.

Jednorazowa amortyzacja w 2021 roku

Prawo do jednorazowej amortyzacji przysługuje małym podatnikom i podatnikom rozpoczynającym działalność. Jest to jeden ze sposobów na optymalizację podatkową w firmie. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od niektórych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, do określonej kwoty.

Amortyzacja jednorazowa przeznaczona jest dla podatków CIT i PIT posiadających status małego podatnika lub rozpoczynających prowadzenie działalności.
O statusie małego podatnika decyduje wielkość osiągniętych przychodów w obecnym roku podatkowym. Limit małego podatnika od 1 stycznia 2021 roku został podniesiony z 1,2 mln euro do 2 mln euro, więc w przeliczeniu na polskie złote wynosi 9 031 000 zł.
Jeśli chodzi o limit, do którego można wykonać jednorazową amortyzację to wysokość nieprzekraczająca w roku podatkowym kwoty 50 000 euro. W 2021 roku w przeliczeniu na polskie złote limit ten wynosi 226 000 zł.
Środki trwałe, od których wartości można dokonać amortyzacji jednorazowej to między innymi:

  • maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania
  • urządzenia techniczne
  • kotły i maszyny energetyczne
  • środki transportu z wyłączeniem samochodów osobowych
  • narzędzie, przyrządy, ruchomości i wyposażenie

Jednolity Plik Kontrolny

Jednolity Plik Kontrolny obowiązuje wszystkich przedsiębiorców od 2018 roku. Od tego czasu wprowadzono do niego jednak kilka ważnych zmian, z którym koniecznie należy się zapoznać.

JPK to księgi i dokumenty księgowe prowadzone w wersji elektronicznej ( w odpowiednim formacie), które przekazywane są do organów podatkowych, zgodnie z wyznaczonymi obowiązkami lub na żądanie tych organów.
Od 1 października 2020 roku obowiązuje nowa struktura jednolitego pliku kontrolnego (JPK_V7). Budowa nowego pliku składa się z :

  1. części ewidencyjnej JPK-V7, która zawiera dane o sprzedaży i zakupach dokonanych w danym okresie rozliczeniowym
  2. części deklaracyjnej JPK_V7, która zawiera pozycje wynikające z deklaracji

Zgodnie z przepisami rozliczenia VAT można dokonywać kwartalnie lub miesięcznie.
W rozliczeniu VAT miesięcznym:

  • część ewidencyjną oraz część deklaracyjną JPK_V7 składa się co miesiąc.

W rozliczeniu VAT kwartalnym:

  • część ewidencyjną JPK_V7 składa się co miesiąc, natomiast część deklaracyjną raz na kwartał.

Pamiętać należy, że wraz z JPK-V7 do obowiązku weszły także kody GTU. Są to kody grup towarowych, które należy wysłać wraz z częścią ewidencyjną JPK_V7, jeśli towary lub usługi znajdujące się na fakturze są nimi objęte.

Przewiń do góry