Przedsiębiorcy w prowadzonej przez siebie działalności często korzystają z różnego rodzaju składników majątku. Po spełnieniu określonych przepisów powstaje obowiązek wprowadzenia składników do ewidencji środków trwałych. W jaki sposób odpowiednio określić wartość środka trwałego?
Zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się:
– w przypadku odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia;
- w razie częściowo odpłatnego nabycia, według cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania;
- według kosztu wytworzenia, w przypadku wytworzenia środka we własnym zakresie
- w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
Cenę nabycia stanowi kwota należna zbywcy powiększa o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (transport, ubezpieczenie, instalacja, opłaty notarialne itp.).
Wartość poniesionych kosztów należy pomniejszyć o podatek od towarów i usług.
W sytuacji, gdy środek trwały jest importowany do ceny nabycia należy doliczyć cło oraz podatek akcyzowy od importu składników majątku.
W przypadku wykorzystywania przez przedsiębiorcę prywatnego środka trwałego wyceny należy dokonać na podstawie opinii podatnika oraz biorąc pod uwagę ceny rynkowe danego przedmiotu.