Środki trwałe to te te wszystkie składniki majątku, które spełniają warunki określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby składnik majątku nazwać środkiem stałym musi on być wykorzystany w działalności gospodarczej oraz zdatny do użycia. Dodatkowo musi on stanowić własność (lub współwłasność) podatnika. Jego wartość początkowa powinna przekraczać 10 000 złotych, a jego przewidywany okres użytkowania powinien być dłuższy niż rok.
Każdy środek trwały musi mieć ustaloną wartość początkową. Jest ona zależna od sposobu w jaki została nabyta. Jeżeli został on wytworzony we własnym zakresie, to jego wartość początkowa powinna być ustalona na podstawie kosztów poniesionych w trakcie wytworzenia. W wypadku gdy środek trwały był zakupiony, jego wartość ustala się na podstawie dowodu zakupu. Natomiast jeżeli został on przekazany za pomocą spadku, to jego wartość powinna być ustalona biorąc pod uwagę cenę rynkową. A gdy jest formą darowizny, wtedy wystarczy ustalić wartość za pomocą umowy darowizny.
Środek trwały podlega ewidencjonowaniu. Ewidencja powinna zawierać wszystkie podstawowe dane o składniku. Daty, nazwę, symbol KŚT, numery czy stawkę amortyzacyjną. Nie należy zapomnieć o dacie likwidacji (jeżeli takowa nastała), aktualizacji kwoty czy wartości początkowej.
Aby wrócić na stronę główną, kliknij tutaj.